اولین نکته ای که باید بدونید این هست که در حال حاضر فلش ها به دو نوع کلی COB و NAND تولید میشن. در فلش های NAND هر یک از آی سی های حافظه و کنترلر بصورت جداگانه روی برد قرار داده شده اند. بنابراین هر آی سی وظایف مختص خودش رو انجام میده.

ولی در فلش های COB (Chip ON Board) تمام کارها توسط یک چیپ انجام می شود.

اگر بخواییم مثالی بزنیم مثل مقایسه کردن کارت گرافیک آنبورد و کارت گرافیک مجزا هست. (البته این مورد رو در نظر داشته باشید که کارت گرافیک های آنبورد جدید نسبت به گذشته بسیار پر قدرت شده اند). بنابریان سرعت انتقال داده ها در فلش های COB نسبت به فلش های NAND کمی پایین است. اما در عوض فلش های COB ضد ضربه، ضد آب و ضد گرد و غبار (بر اساس استاندارد مربوطه) هستن. خاصیتی که در فلش های NAND دیده نمی شود.
دومین نکته نوع پورت فلش هست. فلش های USB3 در مقایسه با فلش های USB2 سرعت به مراتب بیشتری دارن. البته به شرط آنکه فلش های USB3 رو به دستگاه هایی متصل کنید که اونها هم پورت USB3 دارن. در غیر اینصورت اگر فلش USB3 رو به پورت USB2 وصل کنید سرعت انتقال اطلاعات با فلش USB2 یکسان خواهد بود.


سومین نکته اینکه اگر از فلش های USB3 و پورت های USB3 در سیستم استفاده می کنید حتما در نظر داشته باشید که درایوهای پورت USB3 نصب باشد. در غیر اینصورت عملکرد مناسبی رو نخواهیم دید.
چهارمین نکته نوع فایل ها هستن. اگر فایل ها بصورت یکپارچه باشن نسبت به زمانیکه فایل ها تکه تکه هستند با سرعت بیشتری کپی می شوند. مثلا اگر یک گیگابایت اطلاعاتی مثل عکس، فیلم، صوت و ... رو فشرده کنید و در قالب یک فایل زیپ کپی کنید، می بینید که با سرعت بیشتری نسبت به زمانیکه فشرده نیستن کپی می شوند.


پنجمین نکته کانفیگ سیستم شما هست. یک سیستم قوی از لحاظ سخت افزاری می تونه در سرعت انتقال فایل ها تاثیرگذار باشه.
ششمین و آخرین نکته سلامت قطعات انتقال دهنده اطلاعات مثل پورت ها و کابل ها هست. اگر قطعاتی که در انتقال داده ها تاثیرگذار هستند معیوب باشن باعث کاهش سرعت انتقال داده ها و یا حتی آسیب به حافظه خواهند شد.